ξυλοκαστέλ(λ)ιο(ν)

και ξυλοκαστέλι, το (ΑΜ ξυλοκαστέλλιον)

ξύλινο καστέλι, ξύλινο φρούριο

νεοελλ.-μσν.

ξύλινος πύργος τον οποίο τοποθετούσαν κατά τον μεσαίωνα και κυρίως στο Βυζάντιο πάνω στα τείχη φρουρίου ή στα κατάρτια τών δρομώνων, δηλαδή βυζαντινών πολεμικών ιστιοφόρων πλοίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ξύλον + καστέλ(λ)ιο(ν) «μικρό φρούριο»].